Na Podkarpaciu żyje jeden gatunek owada z rodziny modliszkowatych.

To modliszka zwyczajna - drapieżnik polujący na inne owady i pająki.

Status gatunku:  

Gatunek bardzo rzadki i ginący w Europie Środkowej, w Polsce osiąga północną granicę zasięgu. Dawniej prawdopodobnie szerzej rozprzestrzeniony, w ostatnich dekadach - mimo okresowo liczniejszych pojawów - zagrożony wyginięciem. Prawnie chroniony.

Rozmieszczenie:

Puszcza Sandomierska, Lasy Janowskie, Bieszczady, Magurski PN

Biotop/Siedlisko:

W Polsce (a także na Ukrainie) modliszka preferuje silnie nasłonecznione polany i pobrzeża borów sosnowych porośnięte wrzosowiskami lub murawami psammofilnymi. 

Biologia:

Modliszka jest gatunkiem wybitnie termofilnym, o stosunkowo długim rozwoju larwalnym, trwającym od końca maja lub początku czerwca do początku sierpnia i składającym się z pięciu (u samców) lub sześciu (u samic) stadiów. Jest owadem drapieżnym, odżywia się głównie innymi owadami lub pająkami. Jaja składane są od końca sierpnia do końca września w dużych kokonach utworzonych z wydzieliny gruczołów dodatkowych. Samica składa kilka kokonów, w których może być po 100-200 jaj. Wylęg z jaj (w warunkach krajowych) następuje po diapauzie zimowej.

Zagrożenia dla gatunku:

Do najpoważniejszych zagrożeń antropogenicznych należy niszczenie siedlisk wymaganych przez ten gatunek, a więc siedlisk otwartych (polany) w obrębie kompleksów leśnych i o charakterze ekotonowym. Gospodarka ludzka może przyczyniać się zarówno do wzbogacenia środowisk sprzyjających gatunkowi, jak i do ich redukowania; obecnie przeważa drugi rodzaj oddziaływania. Zagrożenie dla tego ciepłolubnego i stenotopowego gatunku stanowią ponadto naturalne, pojawiające się cyklicznie oscylacje klimatyczne (mroźne i bezśnieżne zimy, chłodna, wilgotna wiosna), które mogą w bardzo poważnym stopniu ograniczać jego liczebność.

Ochrona:

W Polsce podlega ochronie gatunkowej.