Zielone podkarpacie / Rezerwaty przyrody / Kalwaria Pacławska

Serwis poświęcony przyrodzie województwa podkarpackiego

Kontrast:
A
A
A

Kalwaria Pacławska

Strona główna / Rezerwaty przyrody / Kalwaria Pacławska

KALWARIA PACŁAWSKA

Utworzony został w roku 2001 na powierzchni 173,18 ha we wsiach Huwniki i Nowosiółki Dydyńskie, w gminie Fredropol, w powiecie przemyskim. Położony jest w obrębie Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego.

Na Pogórzu Przemyskim znajduje się jeden z najważniejszych w Polsce obiektów kultu maryjnego – sanktuarium w Kalwarii Pacławskiej. Każdego roku 15 sierpnia tysiące pielgrzymów z Polski i sąsiednich krajów przybywają tu na odpust. Klasztor Franciszkanów zbudowano na wysokiej skarpie Wiaru. Na pobliskich zboczach powstały 42 kaplice (35 murowanych i 7 drewnianych, zbudowanych w latach 1825–1875). Dla przybywających tysięcy wiernych przeżyciem jest wędrówka drogą krzyżową prowadzącą przez okoliczne wzgórza. Obok elementów kulturowych w rezerwacie „Kalwaria Pacławska” ochronie podlega zbiorowisko roślinne grądu (ze starodrzewem dębowo- -grabowym) oraz podgórska forma buczyny karpackiej. Obszar chroniony położony jest na wysokości 257– 413,8 m n.p.m.

Kalwaria Pacławska, fot....

W dobrze zachowanym zbiorowisku grądu występuje runo bogate w takie gatunki, jak: szałwia lepka, żywiec gruczołowaty, pierwiosnka wyniosła, kokorycz i inne. Z kolei podgórska forma buczyny karpackiej charakteryzuje się cennym drzewostanem jodłowym i bukowym. Występują także, rosnące pojedynczo lub w grupach, dęby szypułkowe o wymiarach pomnikowych. Z kolei w okolicach kapliczki „Pustelnia św. Magdaleny” rośnie sporo dębów o ciekawych kształtach: karłowatych lub o wysokości kilkunastu metrów i widocznych na powierzchni gruntu systemach korzeniowych. Spowodowane jest to obecnością twardych margli krzemionkowych tuż pod warstwą gleby, nie sprzyjających prawidłowemu wzrostowi drzew. Znaleźć tu można także naturalne stanowisko zimowita jesiennego.

Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie jelenia europejskiego, sarny, dzika, zająca szaraka, jeża, kreta i innych zwierząt. Z awifauny dostrzeżono m.in.: puchacza, bociana czarnego, trzmielojada, muchołówkę białoszyjną, puszczyka uralskiego, jarząbka i orlika krzykliwego.

Żyją tu liczne gatunki owadów; wymienić można: chrząszcza majowego, pszczołę miodną, trzmiela ziemnego, szerszenia, mrówkę rudnicę, pazia królowej, liczne rusałki – pawika, admirała, osetnika, pokrzywnika, ceika, a także zmrocznika wilczomleczka i fruczaka gołąbka.

Kokorycz, fot. M.Pociask

Pierwiosnek wyniosły,...

Rusałka ceik, fot....

Strona internetowa opracowana w ramach projektu "Zielone Podkarpacie", dzięki wsparciu udzielonemu przez Islandię, Liechtenstein, i Norwegię poprzez dofinansowanie ze środków MF EOG oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego, a także ze środków budżetu RP w ramach Funduszu dla Organizacji Pozarządowych.

Strona została rozbudowana w ramach projektu "Tropem karpackich żubrów" współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz z budżetu państwa za pośrednictwem Euroregionu Karpackiego w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Rzeczpospolita Polska – Republika Słowacka 2007-2013.

Strona została rozbudowana w ramach projektu "Zielone Podkarpacie - popularyzacja różnorodności biologicznej w wymiarze ekosystemowym" który korzysta z dofinansowania w kwocie 896 496 zł pochodzącego z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w ramach funduszy EOG.

Strona została rozbudowana w ramach projektu "Ochrona ostoi karpackiej fauny puszczańskiej - korytarze migracyjne" realizowanego przy wsparciu Szwajcarii w ramach szwajcarskiego programu współpracy z nowymi krajami członkowskimi UE.

Copyrights 2015. Zielonepodkarpacie.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone. projekt i realizacja: ideo