Knieja

Lokalizacja: Nowosiółki, gm. Baligród, powiat leski

Cel utworzenia: Ścieżka pokazuje przyrodę karpackiej puszczy oraz osobliwości przyrodnicze w postaci ostoi dużej fauny m.in. żubra, jelenia czy  wilka.

Wskazówki dojazdu samochodem/autobusem: Dojazd komunikacją publiczną  możliwy jest od strony Sanoka i Leska w kierunku Baligrodu, Cisnej i Wetliny – przystanek znajduje się w miejscowości Nowosiółki, przy wyjściu na ścieżkę obok Muzeum Przyrodniczo – łowieckiego KNIEJA. Jadąc samochodem od strony Sanoka, w Nowosiółkach parking znajduje się po prawej stronie.

Długość trasy/czas przejścia: 3,7 km/2h

Infrastruktura turystyczna i oznaczenie ścieżki: Przy wyjściu na ścieżkę znajduje się bezpłatny parking przy Muzeum Knieja.  Dostępne jest również  miejsce ogniskowe, stoliki, bar, ławki, z których możemy korzystać po uzgodnieniu z właścicielem Muzeum. Na ścieżce znajduje się platforma widokowa, wiata odpoczynkowa, łącznie 6 tablic przystankowych w tym 1 z panoramą okolicy. Oznakowanie ścieżki występuje w postaci białych kwadratów z zielonym paskiem pośrodku. Na ścieżce znajdują się również tabliczki kierunkowe, które wskazują trasę marszu. Ścieżka ma charakter pętli i jest jednokierunkowa.

Opis trasy: Ścieżka przyrodnicza rozpoczyna się na parkingu przed Muzeum Przyrodniczo-Łowieckim KNIEJA, gdzie znajduje się pierwsza tablica „Ścieżka przyrodnicza „Knieja” z mapą ścieżki i podstawowymi informacjami. Dalej strzałki kierunkowe prowadzą do kolejnej tablicy „Mieszkańcy karpackiej puszczy”. Znajdują się tam zdjęcia oraz informacje o występowaniu i liczebności największych bieszczadzkich ssaków – żubra i niedźwiedzia. Informacje umieszczone na tablicy zachęcają także do odwiedzenia położonego zaledwie kilkadziesiąt metrów dalej muzeum KNIEJA. Muzeum Przyrodniczo-Łowieckie KNIEJA jest jedną z największych kolekcji eksponatów przyrodniczych w Bieszczadach. Można tu zobaczyć okazy zwierząt żyjących w bieszczadzkich lasach - począwszy od małych ssaków i drobnych ptaków śpiewających, a skończywszy na jeleniach szlachetnych, czy dużych drapieżnikach takich jak wilki, rysie i niedźwiedzie. Wędrując przez kolejne 15 minut przechodzi się obok ogrodzonych upraw nowego pokolenia lasu, głównie są to świerki i modrzewie. Po 20 minutach od początku trasy dociera się do platformy widokowej z tablicą panoramiczną i tablicą informacyjną. Rozciąga się stąd rozległy widok na dolinę Hoczewki i leżące naprzeciw szczyty. Dalsza trasa prowadzi przez tereny leśne, najpierw trawersem, następnie stromo pod górę i dalej łagodnym podejściem, aby po 20 minutach dotrzeć do przystanku na miejscu dawnej osady „Za Lasem”. Mijany drzewostan to przede wszystkim buczyna karpacka, w której przeważają buki oraz jodły. W miejscu dawnej osady znajduje się wiata odpoczynkowa i tablica, z krótką informacją o tym miejscu. Następnie ścieżka prowadzi grzbietem i skręca w dół przez drzewostan modrzewiowo-świerkowy i po ok. 10 minutach dochodzi się do przystanku nazwanego „Bieszczadzki Las”. Znajdują się tu informacje na temat gospodarki jaką leśnicy prowadzą aby utrzymać zarówno naturalny charakter bieszczadzkich lasów, jak też dostarczyć cennego drewna. Dalej wędruje się zboczem w dół, przechodzi przez jar, przełęcz i drogą polną po ok. 30 minutach dociera z powrotem do punktu wyjścia.

Ciekawostka: Po ścieżce został opracowany Quest w formie zabawy terenowej mającej charakter wyprawy odkrywców szlakiem starej osady  za lasem „Nowosiółki”. Jest on dostępny w Muzeum lub na stronie www.zielonepodkarpacie.pl w efektach Projektu „Zielone Podkarpacie”. Wyprawa będzie mieć charakter zarówno przyrodniczy jak i historyczny. Odkrywca dotrze do dawnej wioski, która istniała tu przez 1947 rokiem. Na trasie przy odrobinie szczęścia będzie można spotkać mieszkańców Karpackiej Puszczy. W Queście, z którym wyruszysz na szlak będziesz uzupełniał odpowiednie rubryki związane z tym regionem. Odpowiednio przepisane ponumerowane literki stworzą hasło.

Informacja: Ścieżka jest o średnim stopniu trudności i warta odwiedzenia o każdej porze roku. Należy jednak pamiętać, że jest to teren górski. W czasie deszczu lub bezpośrednio po opadach należy zachować ostrożność, szczególnie przy stromych podejściach i zejściach. Różnica poziomów to ok. 170 m. Warto zapoznać się z przewodnikiem po ścieżce dostępnym w wersji dla starszych i dla dzieci, dostępnym w wersji elektronicznej na stronie www.zielonepodkarpacie.pl w efektach Projektu „Zielone Podkarpacie”.

Pliki do pobrania

quest_20170313_102029.pdf

Fot. M.Jedynak