Lokalizacja: Horyniec Zdrój, gm. Horyniec Zdrój, pw. lubaczowski
Cel utworzenia: Ścieżka daje możliwość poznania pięknego parku zdrojowego, zespołu klasztorno-kościelnego o.o. Franciszkanów oraz zbiorowisk starodrzewu olchowego i buczyny karpackiej.
Wskazówki dojazdu samochodem/autobusem: Do Horyńca Zdroju można dojechać autobusem PKS, szynobusem relacji Rzeszów-Horyniec Zdrój. Samochodem można dojechać np. od Lubaczowa droga wojewódzką nr 867. Wyjście na ścieżkę znajduje się w parku zdrojowym w Horyńcu.
Długość trasy/czas przejścia: 8 km/ 3h
Infrastruktura turystyczna i oznaczenie ścieżki: Trasa ścieżki opatrzona jest 8 przystankami z tablicami informacyjnymi. Na ścieżce znajdziemy również małą infrastrukturę turystyczną w postaci ław i stołów oraz stojaka na rowery. Trasę ścieżki wyznaczają znaczki malowane na drzewie w postaci kwadratów biało czerwonych malowanych po przekątnej.
Opis trasy: Trasa ścieżki biegnie po terenie Południowo roztoczańskiego Parku Krajobrazowego. W parku zdrojowym znajduje się zakład przyrodoleczniczy oraz wiele ciekawie skomponowanych alei, grup drzew i krzewów ozdobnych. Aż do piątego przystanku towarzyszy nam zielony szlak. Przechodząc przez Horyniec dochodzi się do zespołu klasztorno-kościelnego o.o. Franciszkanów otoczonego pomnikowymi drzewami, który znajduje się przy przystanku nr 2. Po zwiedzeniu klasztoru przechodzimy na drugą stronę szosy i kontynuujemy naszą wycieczkę drogą gruntową. Można tutaj wypatrywać ziębę, kosa, rudzika czy gąsiorka. Wieczorem i rano wychodzą tutaj sarny i dziki na żerowisko. Trasa ścieżki prowadzi przez 60-letni las olchowy do przystanku nr 3. Oprócz olszy czarnej spotkać tu możemy graby i buki. Po lewej stronie ścieżki znajduje się obniżenie terenu – śródleśna młaka. Możemy wypatrywać w runie szereg roślin związanych ze środowiskiem wilgotnym i bagiennym takich jak sitowie leśne, sit rozpierzchły czy ostrożeń błotny. W dalszym ciągu ścieżka prowadzi zielonym szlakiem drogą leśną aż do przystanku nr 4 gdzie wokół możemy obserwować podgórską formę buczyny karpackiej. W runie leśnym spotkamy gatunki charakterystyczne dla buczyn, np. żywca gruczołowatego, bodziszka cuchnącego, czyśćca leśnego czy czosnku niedźwiedziego. Idziemy w kierunku przystanku nr 5, kierując się w stronę przepustu kolejowego. Kolejny przystanek to miejsce kaplicy Matki Boskiej Horynieckiej tzw. kaplicy na wodzie. Z tablicy informacyjnej dowiemy się szczegółów na temat jej historii. Na szczycie wzgórza nad kaplicą znajduje się żelazny krzyż, który zastąpił wcześniejszy drewniany postawiony w 1809 r. na pamiątkę przemarszu idących na Lwów wojsk księcia Józefa Poniatowskiego. Przechodzimy przez drewnianą kładkę, przy której stoi figurka św. Franciszka – patrona przyrody. Dalej idziemy lasem, aż dojdziemy do przystanku nr 6, który znajduje się przy kapliczce św. Jana Nepomucena. Ruszamy polną drogą w kierunku Horyńca Zdroju. Dochodzimy do bruśniańskiego kamiennego krzyża przy przystanku nr 7, które stanowią nieodłączny krajobraz Roztocza Wschodniego. Idziemy w kierunku przystanku nr 8, zachowajmy ostrożność przy przekraczaniu torów kolejowych. Ostatnim punktem ścieżki jest krzyż "Jeleń", postawiony w związku z pobytem na polowaniu w lasach horynieckich króla Jana III Sobieskiego i ustrzeleniem przez niego jelenia-byka.
Ciekawostka: W rejonie parku zdrojowego w Horyńcu występuje aż 14 źródeł wód mineralnych. Najbardziej wartościowe i wydajne to „Róża III” i „Róża IV”. Wody ze źródeł wykorzystywane są zarówno do picia, jak i do kąpieli. Nazwa źródeł pochodzi od imienia księżnej Róży Ponińskiej. Mimo nieprzyjemnego zapachu warto skosztować wody. Mieszkańcy Horyńca nazywają swoją wodę „jajczarą” ze względu na to, ze pachnie zgniłymi jajami.
Informacja: Trasę warto odwiedzić każda porą roku. Nie jest trudna. Przeznaczona jest dla turystów pieszych i rowerowych. Rower można wypożyczyć w sanatorium KRUS.
Fot. M.Sebastianka
Strona internetowa opracowana w ramach projektu "Zielone Podkarpacie", dzięki wsparciu udzielonemu przez Islandię, Liechtenstein, i Norwegię poprzez dofinansowanie ze środków MF EOG oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego, a także ze środków budżetu RP w ramach Funduszu dla Organizacji Pozarządowych.Strona została rozbudowana w ramach projektu "Tropem karpackich żubrów" współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz z budżetu państwa za pośrednictwem Euroregionu Karpackiego w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Rzeczpospolita Polska – Republika Słowacka 2007-2013.Strona została rozbudowana w ramach projektu "Zielone Podkarpacie - popularyzacja różnorodności biologicznej w wymiarze ekosystemowym" który korzysta z dofinansowania w kwocie 896 496 zł pochodzącego z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w ramach funduszy EOG.
Strona została rozbudowana w ramach projektu "Ochrona ostoi karpackiej fauny puszczańskiej - korytarze migracyjne" realizowanego przy wsparciu Szwajcarii w ramach szwajcarskiego programu współpracy z nowymi krajami członkowskimi UE.