Orliki krzykliwe wróciły z zimowisk w Afryce

Orliki, jak sama nazwa wskazuje są mniejszymi ptakami drapieżnymi od orłów (na Podkarpaciu gnieżdżą się orzeł przedni oraz bielik). W Polsce występują dwa gatunki orlików – krzykliwy oraz grubodzioby. Ten drugi jest wyjątkowo rzadki w Polsce, zaledwie 15-20 par gniazduje w północno-wschodniej części kraju oraz na Lubelszczyźnie. Co ciekawe zdarzają się także „mieszańce” orlików krzykliwych z grubodziobymi. W Polsce liczebność orlików krzykliwych szacuje się na około 2,5 tysiąca par lęgowych, z czego najwięcej gniazduje na północnym-wschodzie kraju oraz na południowym- wschodzie. Podkarpacie, a szczególnie Beskid Niski, Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie  stanowią ważną krajową ostoję tego gatunku, który objęty jest ochroną ścisłą.

Nazwa gatunkowa „krzykliwy” nawiązuje do lotów tokowych podczas których samce składają skrzydła i pikują ostro w kierunku ziemi wydając przy tym głośne piskliwe dźwięki. Wokół znalezionych gniazd orlików krzykliwych wyznacza się specjalne strefy ochronne w promieniu 300-500 metrów, w których od marca do sierpnia ogranicza się prace leśne oraz przebywanie ludzi. Orliki krzykliwe gniazdują najczęściej w lasach mieszanych, których  wiek przekracza 80 lat. Podkarpackie orliki zakładają swoje gniazda na ogół na starych jodłach i świerkach położonych w trudno dostępnych jarach i dolinach potoków. Tereny łowieckie tych ptaków zazwyczaj rozciągają się w promieniu do 2 km od gniazd i obejmują mozaikę środowisk otwartych – łąki, miedze, fragmenty nieużytków i śródpolne mokradła.

Jedną z często stosowanych przez orliki krzykliwe metod łowieckich jest piesze przeczesywanie terenu w celu zdobycia pokarmu, który stanowią głównie drobne ssaki (80-90%) oraz płazy i gady, drobne ptaki, a także większe owady. Ptaki opuszczą nasz region w pierwszej połowie września. (gs)