Pasożytniczy kwiat podkarpackiej wiosny

Wśród bujnie kwitnących na Podkarpaciu wiosennych roślin można także odnaleźć gatunki dziwne i zupełnie odmienne od często spotykanych. Jedną z takich osobliwości jest łuskiewnik różowy.

Łuskiewnik to roslina o mocno rozgałęzionych podziemnych kłączach kwitnie dopiero po około 10 latach od wykiełkowania. Na  powierzchnię ziemi wyrastają pędy o długości do 25 cm, na których gęsto rozlokowane są różowo zabarwione grzbieciste kwiaty. Liście rośliny są bardzo nietypowe i stanowią białawe łuski (stąd też nazwa „łuskiewnik”) umieszczone na pędzie pod ziemią. Zatem łuskiewnik różowy nie posiada w swoich bezzieleniowych liściach chlorofilu, który zdecydowanej większości roślin umożliwia proces fotosyntezy, a w efekcie  samożywność. Gatunek ten chętnie występuje w lasach liściastych oraz zalesionych dolinach rzecznych. Pasożytuje najczęściej na olszach i leszczynach, a rzadziej na grabach i bukach. Za pomocą specjalnych ssawek pobiera z korzeni drzew i krzewów potrzebne do życia substancje. Nie przypadkowo łuskiewnik różowy nasila swoje funkcje życiowe, w tym zakwitanie wczesną wiosną. W tym okresie drzewa i krzewy intensywnie transportują zgromadzone w korzeniach minerały w postaci soków do gałęzi co ułatwia „przechwycenie” pewnej ich części przez pasożytniczą roślinę. (gs)

Fot. J.Szarek